Sortie Blues #3 Festival Oud-Heverlee (10-09-2022) report: Marcel & Fredie & photo credits: Freddie info club: Sortie Blues © Rootsville 2022

Ondanks de dreigende weersvoorspellingen vertrokken we toch met goede moed richting 'Sortie Blues' te Oud-Heverlee en gelukkig was ik niet alleen. Sortie Blues is een beginnend festival dat doorgaat buiten aan Café De Sortie. Editie 2022 is nog maar aan nummer '3' toe aan het café met dezelfde naam en situeert zich in Oud-Heverlee Vlaams Brabant. Het is een kleinschalig festival dat een boeiend programma samenstelt met zowel internationale als nationale bands die zorgen voor het allerbeste van blues en roots en dit allemaal gratis!

'Het grootste kleinste bluesfestival van Vlaanderen' zoals de organisatie dat met plezier pleegt te noemen en dat is zeker niet overdreven. De crew heeft een affiche samengesteld met liefst twee podia en acht bands en wekt toch wat bewondering op. De straat is omgebouwd tot één grote bluesbar met ook de mogelijkheid om de inwendige mens te versterken. Ook Johan met zijn CD- en platenwinkel kreeg een plaatsje. Een editie die dreigde uit te regenen maar gelukkig zou het zover niet komen en kwam het uiteindelijk nog allemaal meer dan goed. Naast de vaste Nederlandse blues buddies hadden ook een grote delegatie van onze Waalse vrienden de weg naar 'Sortie Blues' gevonden als ook meer en meer van de Belgische die hard blues fans. Sommigen onder ons waren al van de avond ervoor gaan bavikeren en dat gaf de burger moed. We merkten ook dat enkele organisatoren van festivals als Gevarenwinkel, DLB on Stage, Zilst Blues, Zelzate Blues Happening net als de opperduvel van Duvel Blues present kwamen te tekenen. Zelfs Roger en Rita van Hookrock kwamen een kijkje nemen. Het podium was voor de gelegenheid omgedoopt als de 'Jan Stas Stage' om zo ook de hoofdsponsor in de spotlights te zetten.

Tijd dus om eraan te beginnen en dat doen ze hier op 'Sortie Blues' met 'The Basements'. Ons totaal een onbekende band. Vanuit alle uithoeken van Vlaanderen leerden de leden elkaar kennen in de kelder van 'De Planeet' in Mechelen. Hun liefde voor de blues klassiekers bracht hen samen om een band te starten met blues covers. Ze beperken zich echter niet enkel tot pure blues maar maken soms ook een zijsprongetje naar aanverwante genres. Het zou de perfecte band zijn om de feestelijkheden te openen en de toon te zetten voor een dag vol blues. De band bestaat uit Sticky Rick (drums), Flex Fingers Felix (bas), Dr. Smalls (gitaar) en Mr. Jones (zang). Benieuwd of ze de verwachtingen waarmaken.

Een beetje schoorvoetend kwamen ze op toerental, maar hé wij doken eerst nog onder de partytentjes als beschutting dus was dit al bewonderingswaardig te noemen van deze 'The Basements'. Ze brachten ons bekende en minder bekende covers met de juiste blues vibes. Zeker konden we ons verwarmen aan nummers als 'Polk Salad Annie', 'Sweet Home Chicago' en ook Muddy Waters kwam een kijkje nemen met 'Hoochie Coochie Man'. Ook kregen we te horen van 'I Think The Times Are Dying' maar ik denk dat Mr. Jones het slechte weer bedoelde want er zat beterschap in de lucht. Als afsluiter kregen we nog Elmore James zijn 'Shake Your Money Maker' en zo was iedereen toch voldoende opgewarmd voor een headliner die er aan zat te komen.

Die headliner is niemand minder dan de iconisch local hero Armand Hombroeckx aka 'Big Bill Krakkebaas dat tijdens zijn hoogtedagen gewoonweg werd ingekort als 'Big Bill'. Iedere bluesliefhebber kent toch die originele hit 'Ene Mee Hesp' en het gelijknamige album dat in de seventies furore kwam te maken. Armand ondertussen al 72 zingt merendeel in het Leives en is nu, net als de voorbije twee edities nog steeds een publiekstrekker. Hij laat zich ondersteunen door topmuzikanten als Luk De Graaff (gitaar), Toon Derison (drums) en Jeanke Vandooren (basgitaar). Als 'Big Bill' er klaar voor is, wij alvast zeker net als de straat waar de Big Bill aangroei gevoelig kwam toe te nemen.

Zijn droge humor is Big Bill nog niet verleerd zoals we konden horen bij 'Boom Boom' van John Lee Snooker. Na het slowbluesje 'Voordeur Blues' kregen we ook het vertrouwde 'Congo Square' dat refereert naar het 'French Quarter' in de 'Big Easy'. Na het brengen van 'Call Me The Breeze' kwam Geert Dierickx als special guest aandraven met 'The Joker' en die million sellig hit 'Blues Moon of Kentucky' uit 1945 van de bluegrass formatie Bill Monroe & The Blue Grass Boys.

Ook Luk mocht even aan de 'bak' met 'Memphis Tennessee' waarna 'It's All Over Now' door de speakers galmde. Meteen bracht dit een discussie op gang door wie het nummer werd geschreven en we zaten allemaal fout. De credits gaan naar Bobby en Shirley Wommack die het in 1964 kwamen uit te brengen met 'The Valentinos'. Daarna maakten de Rolling Stones er een monster hit van. We keren terug naar 'Leive' met de 'Kroege van Daa Met' waarna het einde naderde met 'Crossroads' van de vader van de blues, Robert Johnson. UIteraard mochten Big Bill & Friends het podium niet verlaten zonder ene met hesp en ene met kees en zo waren we weer getuige van een iconisch concert. En zowaar het stopte met regenen.

Tijd ook om de neuzen richting kleine podium te doen wijzen voor een paar interventies met 'DC Snakebuster & Half Blind Willie'. Je kan stellen dat ook DC Snakebuster het label van streekproduct mag worden opgespelt. Na enkele jaren als busker kwam ook zijn vader 'Half Blind Willie' op percussie het duo te vervolledigen en brengen ze tijdens de change-over animo met nummers 'I'm Ready', 'Proud Mary' en 'Let The Good Times Roll'. Ook Frank's zoon was aanwezig maar om diene op het podium te krijgen is nog heel wat overredingskracht nodig.

Ondertussen hadden ook wat collega muzikanten de weg naar 'Sortie Blues' gevonden zoals David Ronaldo, Dirk Lekenne, Lesley Verbeeck, Charly Verbinnen, Geert Zonderman, Ruben Bertrandts, Fernando Neris, Steve 'RedRed' Ceulemans en de reborn rockster Roel Celis van 'Living 29'. Ik zal er uiteraard wel enkele over het hoofd hebben gezien maar...that's life.

We maken ons op voor toch wel nog een nobele onbekende in het blues milieu al zie je zijn naam meer en meer opduiken. Die van 'Sortie Blues' waren wel bij de pinken en dan hebben we het hier over 'Willie Branch'. Branch is een Americana artist en singer-songwriter uit Oudenaarde. Hij brengt country blues en folk geïnspireerde Americana. Of hij nu solo optreedt of met zijn band, wordt zijn muziek bepaald door zijn donkere en warme stem die voor mezelf de klankkleur heeft van een Chris Rea. Zijn optreden hadt hier wat voeten in de aarde want maar liefst drie bandleden brachten deze morgen een ziektebriefje binnen. Gelukkig vond Willie Branch steun bij enkel toch wel professionele collega's en zo konden onze monden hier beginnen open vallen.

Hij brengt ons eigen originals die perfect in het rijtje zouden kunnen passen bij namen als Niel Young, John Hiatt, Pete Seeger, Tom Petty en The Boss. Nummers als 'Woke Up in A Dream', 'Southbound', 'Gold and Amber' maar zeker ook het mooie 'Lucille' deden ons naar elkaar kijken en vol bewondering zeggen van...wat is dat?

Alles klopte hier als een bus ook al kwamen 3 van de muzikanten vanaf de reservebak zonder daardoor onrespectvol te willen klinken. Verfrissend en vernieuwend voor een bluesfestival en met die eer mogen Tim & Co dan weer aan de haal gaan. Geen kat die zich eraan stoorde dat we deze nummers nog niet kende, zo puur en talentvol opent deze 'Willie Brach' hier zijn trukendoos. Misschien om iedereen dan toch voor de volle 100% aan zijn zijde te krijgen toch nog op het einde eentje dat als muziek in onze oren klinkt met Bob Dylan's 'Knockin' On Heaven's Door'. Straffe kost en meteen ook de revelatie van deze 'Sortie Blues'. He's The Man...

Net als voor 'Big Bill' waren ook vele andere voor de volgende gast afgezakt naar 'Oud-Heverlee' en dat is 'Ian Siegal'. Met Ian Siegal krijgen we een eerste grote naam op deze leuke affiche. Goede wijn behoeft geen krans zeggen ze en dat is bij Siegal ook al het geval, toch al zeker als hij in vorm is en dat valt soms wel eens af te wachten.

Op de eerste rij van onze bende niet in het minst 'ons' Elly en ook de vrienden uit Herenthout hadden na een bewogen week de moed gevonden om naar 'Sortie Blues' af te zakken voor deze songwriter. Siegal heeft ondertussen maar liefst 23 (!) awards op zijn naam staan en Mojo noemde hem al eens ‘UK’s best kept secret’. Zijn solo-optredens, doorspekt met passie en diepgang, zijn zeer indrukwekkend. Hij is een rasmuzikant, verteller en entertainer in hart en nieren en improviseert waar je bij staat.

De gitaar kwam hij te lenen van Shakedown Tim en zo kwam er meteen ook een stukje geschiedenis naar voren want dit akoestische hebbeding is er eentje ui 1953, en een replica waar Robert Johnson zich onsterfelijk mee kwam te maken. Met Ian Siegal betreed je zowat het ganse spectrum van blues & roots met werk van Charly Patton maar ook zij eigenste 'Psycho' of het in een medley verweven 'I'm A Train'.

Om het met Ian's worden te formuleren, shit happens en zo was er een snaar die het opgaf. Ook nog een ander stukje van deze gitaar gaf er de brui aan maar profesionnel als hij is bracht hem dat niet van de wijs. Verder dan met roadsongs als 'Mary Don't You Weep' en de gospel traditiona 'John The Revelator'. Mooi was niet het minst was ook de blues standard 'Ain't Nobody's Bussiness If I Do' en Robert Johnson's 'Come Into My Kitchen'. Uiteindelijk toch wel een memorabel concertje hier op 'Sortie Blues' van Ian Siegal en zo zijn we klaar voor alweer een memorabel moment.

Vorige editie stond hij ook op de affiche en bracht hij samen met leeftijdsgenoot Big Bill nog een ontluikende jam ten gehoren. We hebben het hier over onze éminence grice van de blues 'Roland Van Campenhout. Als je dan nog kijkt met welke klasbakken hij zich hier vanavond komt te omringen kan je enkel een kreet van bewondering slaan. Are you ready for Roland & The Blues Workshop.

We hebben het hier over Steven De bruyn, Olivier Vanderbauwede, Shakedown Tim en op drum Werner 'Stoy' Stoffelen. Indrukwekkend podium is het minste wat je kan zeggen en zo openen ze hier met 'Jelly Roll' een cover van Lonnie Johnson en de klassieker 'Worried Blues'. Roland noemt deze formatie de 'Psychedelic Everly Brothers' waarvan er twee komen uit de visclub 'De Gouden Karper'. Het is een emotionele rollercoaster hoe Steven en Olivier respectievelijk de harmonica's komen te bespelen. Om nog maar eens van een hoogtepunt te spreken brengen ze hier nog een kippenvelmoment met 'St James Infirmary', blues ain't nothing wordt zo ook meteen een statement.

Om ons zo helemaal naar een delirium te brengen wordt op het einde ook nog Ian Siegal op het podium geroepen en leek het bijna of er wel een paar in katzwijm konden vallen bij het brengen van 'Six Feet in the Ground'. Exit Roland en zijn Blues Workshop!

Deze editie 2022 van 'Sortie Blues' is al memorabel te noemen en zo moeten we nog twee bands zien te overleven. Vooreest is er de formatie 'Well Well Well'. Een samensmelting van leden van verschillende bands. Zo vinden wij Renaud Lesire (zang en gitaar), Fabian “Lord” Benardo aan de harmonica en Gert Servaes aan de drums. Dit power trio brengt North Mississippi Hill Country blues, rauw en recht voor de raap. Klaar om de tent af te breken !

Al meteen van bij de eerste tonen van deze rauwe boogie komen de voetjes los van de grond en wordt de ruimte voor het podium volledig benut door de danslustigen. It's Boogie Time!.  De harpgrooves van 'Lord Benardo' deinden moeiteloos tot achter in de straat , en dit met een hoog showgehalte op nummers als 'Wild About Them', 'Hellow Peaches' en 'Goin' Away'. Het spreekwoordelijke dak gaat er helemaal af met 'Little Walter's 'Just Your Fool' en 'I Believe'.

A love train, that's wath they are maar zo komt ook helaas een einde aan deze passage van 'Well Well Well' en maken we ons op voor de afsluiter van 'Sortie Blues 2022'.

Afsluiten doen ze daar in Oud-Heverlee met de hottest band van het moment: Black Cat Biscuit. Zeer goede keuze want met “The Way It Is” had de band onlangs een schitterende cd uitgebracht en op dit ogenblik is de band zoals ik al kwam te vermelden, “very hot”. Na het winnen van de Belgische Blues Challenge en een 4de plaats op de EBU ging het voor de band crescendo.  Ze brengen een aanstekelijke mix van swamp blues, boogie, Texas Shuffle en funk. Ze zijn van bij ons en ze zijn geweldig! De band bestaat uit Bart “Yasser” Arnauts (zang, gitaar), Marc Gijbels (drums), Mark “Mr Mark” Sepanski (harmonica), Patrick “P. Daddy” Indestege (bas) en Raffe Claes (gitaar).

Ook al staan deze 'Black Cat Biscuit' bekend als een ambiance brengende band toch waren de scouts er als eerste mee door het brengen tijdens de soundcheck van 'Jan Klaassen de Trompetter' van Rob de Nijs. ik begon me al af te vragen waar ze bleven want ook vorig jaar zorgden ze voor de nodige animo. Wanner Yasser dan nog een checkte of 'Hoedje van Papier door de micro ging antwoorden ze uit volle borst hoedje van, hoedje van, hoedje van papier. Geweldig! zou Eddy Wally hebben gezegd.

Openen doen ze met 'I Don't Know' en zo wordt deze 'Sortie Blues' één grote party. Krijgen we ook nog het aanstekelijke 'Wheels' en een ode aan Walter de Paduwa aka Dr. Boogie. Met 'The Blues Heal You' leek het wel alsof het aantal bezoekers nog kwam toe te nemen wat een hart onder de riem moet zijn voor deze nog jonge bende blues wolven van 'Sortie Blues'. Nog even een rondje bye bye zeggen en zo kijken we al uit naar editie 2023. Wel Sortiekes, juliie zijn erg goed bezig, TOP! Ah nog dit zelfs op de toiletten werd je ondergedompeld door goede blues ;-) We're Going Home en dat zongen ook die van 'Black Cat Biscuit' uit volle borst.

Liefde is...samen naar Sortie Bleus gaan.